Bij het voorbereiden van onze backpack reis twijfelden we om Cambodja aan onze lijst toe te voegen.
Uit eindelijk hebben we besloten om toch 3 weken door Cambodja te gaan backpacken omdat we de buurlanden Thailand en Vietnam op onze planning hadden staan.
We hebben natuurlijk een bezoek gebracht aan het bekende tempelruïne complex Angkor Wat, maar we hebben op onze route door Cambodja ook minder bekende bezienswaardigheden bezocht. Cambodja kent een recente oorlogsgeschiedenis, wat er voor heeft gezorgd dat deze rondreis een bijzondere ervaring voor ons is geweest.

Siem Reap

Vanuit Phuket in Thailand vlogen we naar Siem Reap in Cambodja.
In Thailand hebben we ons laatste los geld omgewisseld voor Amerikaanse dollars, omdat we op het vliegveld in Cambodja ons toeristen visum daarmee moesten betalen.
In tegenstelling tot in de andere landen die we tot nu toe hadden bezocht tijdens het backpacken door Zuidoost-Azië, ging het stempelen van het paspoort hier heel snel.
In Cambodja gebruiken ze twee munteenheden, de Amerikaanse dollar en de lokale Riel. 
Wanneer je geld pint, krijg je altijd dollars.

Als je een rondreis door Cambodja maakt, kun je Siem Reap niet overslaan.
De eerste nachten in Siem Reap hadden we van te voren geboekt via Booking.com.

Het guesthouse had voor dat we arriveerden al contact met ons opgenomen, met de vraag hoe laat we zouden landen, zodat ze iemand konden sturen om ons bij het vliegveld op te komen halen.
Toen we het vliegveld verlieten, stond er een man met een bordje met onze namen erop op ons te wachten. Wij dachten hem te volgen en in een taxi te stappen, maar de taxi was geen auto maar een tuk tuk! Ze rijden in Cambodja aan de linkerkant van de weg, waardoor het ons duidelijk werd dat we niet meer aan het backpacken in Thailand waren, maar dat er ons een nieuw avontuur te wachten stond.

De eerste dag besteedden we vooral aan bijslapen en de daar op volgende dagen plannen. 
Toen we trek kregen zijn we richting het centrum van Siem Reap gelopen.
In de straat waar ons guesthouse zat, stonden mooie huizen en krotten naast elkaar. Er liep een vieze sloot waar al het afval in werd gegooid en waarin de kinderen tegelijkertijd in aan het spelen waren.
Een straat daarachter begon het centrum met vele restaurantjes  en reisbureaus. Wat een tegenstelling.

In het centrum van Siem Reap is er een ‘pub street’, vol met barretjes en restaurants. De straat is populair bij jonge backpackers die van een feestje houden.
Wij vonden deze straat te toeristisch opgezet, alsof ze hier de Kao San Road van Cambodja willen creëren. We zijn uiteindelijk wel ergens op de boven verdieping van een pub een Angkor biertje gaan drinken.
Budget tip voor tijdens het backpacken: We bestelden vaak één grote fles bier die we deelden (wel met twee glazen erbij). We zagen regelmatig andere backpackers dit ook doen.

Wij besloten bij een eettentje naast The Old Market te gaan zitten om kennis te maken met de lokale keuken, de Khmer keuken. Wij vonden de gerechten een beetje op het Thaise keuken lijken, maar dan met minder kruiden en specerijen.
De lokale eettentjes in Cambodja worden meestal gerund door een familie. Je moet dan ook echt door het huis van de familie lopen om gebruik te kunnen maken van de wc, een bijzondere ervaring.

Na het eten besloten we The Old Market (Psar Chaa) te bezoeken, waar de locals zelf ook hun inkopen doen. We merkten al snel dat ze hier beter engels spreken dan in Thailand. 
In Siem Reap wordt er ook regelmatig een nachtmarkt gehouden. Als je deze wilt bezoeken op het moment dat je hier bent, zul je ter plekke even moeten informeren wanneer deze gehouden wordt.

Overal in de stad werden lastig gevallen door opdringerige tuk tuk chauffeurs die ons maar al te graag naar de toeristische trekpleister Angkor Wat wilden brengen. 
Dit is een bezienswaardigheid die je tijdens een rondreis aan Cambodja niet over wilt slaan!

De volgende ochtend ging om half zes de wekker om op de fiets naar Angkor Wat te gaan. Het guesthouse bood ons fietsen te leen aan.
Ons plan was om met zonsopkomst bij de tempels te zijn, zodat we mooie foto’s konden maken. 
Na 7 kilometer fietsen kwamen we aan bij een checkpoint vlakbij een ingang van het park. Daar kregen we de mededeling dat we van te voren al tickets hadden moeten kopen. Om bij het kantoor waar we de tickets konden kopen te komen, moesten we weer 8 kilometer terug fietsen. De enige optie om nog op tijd voor zonsopkomst in het complex te zijn, was met een tuk tuk naar het kantoor te gaan.
In Siem Reap merkten we al snel dat de Cambodjanen er alles aan doen om zo veel mogelijk aan reizigers te verdienen en dat het er soms niet helemaal eerlijk aan toe gaat.

Eindelijk aangekomen in het oude tempel complex bezochten we eerst Angkor Wat, de grootste tempel van het complex zodat we nog met de zonsopkomst mooie foto’s van deze tempel konden maken.
Daarna fietsten we naar Angkor Thom en Ta Prohm. Angkor Thom viel ons een beetje tegen, maar wellicht hadden we deze ervaring mede door de hoeveelheid Chinese toeristen met selfie stokken die in grote groepen tegelijk de tempel bezochten.   
Bij Ta Prohm is een deel van de film Tomb Raider met Angelina Jolie opgenomen.

Aangezien het tempelcomplex erg groot is, raden we aan om fietsen te huren.
Je kunt ter plekke ook een tuk tuk met chauffeur huren, maar wij vonden het leuker om zelf te bepalen bij welke tempels we wilden stoppen.

Vanaf de eerste nacht dat we in het guesthouse sliepen, hoorden we harde muziek bij de buren vandaan komen. Later bleek dat er een bruiloft aan de gang was die drie dagen duurde, ook ’s nachts. De muziek ’s nachts vonden we niet zo leuk, maar tot was het leuk om een traditionele Cambodjaanse bruiloft vanaf het balkon een beetje mee te mogen maken.

Battambang

In Siem Reap kochten we tickets voor de bus reis naar Battambang. We kozen niet voor de bekende busmaatschappij Giant Ibis, die het meest betrouwbaar schijnt te zijn, maar voor Ponleu Angkor.
We hadden tijdens het backpacken verhalen gehoord over het stelen van spullen uit het bagageruim door hier lokale mensen in te zetten die de tassen opensnijden. We hebben geen idee of dit echt waar is, maar hierdoor probeerden we gedurende de reis wel alart te zijn wanneer de bus stopte en het bagage ruim open ging.
Deze bus rit verliep uit eindelijk voorspoedig en na zo’n drie uur reizen kwamen we aan in Battambang.
Bij aankomst bij het kantoor van de busmaatschappij werden we weer belaagd door opdringerige tuk tuk chauffeurs die ons naar ons verblijf wilden brengen.

Wij werden weeer opgehaald door een tuk tuk chauffeur die door ons guesthouse was gestuurd. Helaas werd deze chauffeur ook opdringerig toen hij ons afzette bij ons verblijf. 
We verbleven bij The Blue Guesthouse, gerund door een vriendelijke Cambodjaanse familie. 
In Battambang ben je als backpacker afhankelijk van een tuk tuk of een fiets, omdat de bezienswaardigheden te ver bij elkaar vandaan vinden om deze lopend te kunnen bezoeken.

Die middag bezochten we met de tuk tuk chauffeur van het guesthouse de Killing Cave.
We liepen door een grot waar nog geen 40 jaar geleden mensen van Cambodjaanse bevolking door de Rode Khmer naar beneden werden gegooid, zodat hun botten braken er ze er niet meer uit konden. Heel bizar om op die plek te staan waar dit nog niet zo lang geleden gebeurde.
Ook stonden er standbeelden die het geweld van de Rode Khmer tegenover de bevolking uitbeeldden en stonden er op meerdere plekken echte botten en schedels van de slachtoffers.

We liepen naar de top van de berg om het uitzicht op het platteland van Cambodja te bewonderen. Hier stond tempel, omringd door brutale aapjes. Via een trap achter de tempel liepen we terug naar beneden.
Het was inmiddels rond zonsondergang. Vanaf het beginpunt keken we naar de grot waar duizenden vleermuizen uitkwamen. Dit gebeurt elke dag en duurt ongeveer 40 minuten lang.

De volgende dag aten we een Frans ontbijt. Cambodja is een kolonie van Frankrijk geweest en dat kun je terug zien in Franse invloeden.
Vervolgens fietsten we zo’n 5 kilometer naar de volgende bezienswaardigheid, een oude bamboe trein.
Vroeger reed deze trein naar andere steden in Cambodja, tegenwoordig is een groot deel van het spoor bedekt met planten.
We zaten op een vlot gemaakt van bamboe en in dat vlot zit voor de motor een gat.
De rit duurt zo’n 10 minuten. Hierna stopt de trein in een klein dorpje, waar de lokale mensen drinken en kleding aan de toeristen proberen te verkopen.
Na een kwartiertje keer je weer terug naar het begin station.
Later hoorden we dat de eigenaar het entreegeld grotendeels zelf houd en dat de jongens die op de trein zitten maar een heel klein deel hiervan krijgen. Daarom gaven we onze machinist een fooi. Toen we ons nog even omdraaiden zagen we hem glimlachend naar zijn hand met geld kijken.

In Battambang aten we vooral bij de lokale markt en eetstalletjes op straat. Toen wij het dorp bezochten, waren hier nog weinig toeristische voorzieningen.

Phnom Pehn

De hoofdstad van Cambodja
Die avond namen we de nachtbus naar Phnom Pehn, de hoofdstad van Cambodja.
We hebben tijdens deze bus reis niet echt kunnen slapen doordat alles in de oude bus kraakte en door de gaten in de weg. 
Phnom Pehn is een grijze, vieze stad. De enige reden waarom wij hier stopten, was voor een bezoek aan één van de 300 Killing Fields, Choeung Ek.
Bij de Killing Fields werden de lijken verzameld van de vermoorde Cambodjanen tijdens het regime van Pol Pot. Sommige van de massagraven zijn niet te bereiken doordat er landmijnen liggen of doordat de locatie midden in de jungle is.
Een bezoek aan de Killing Fields is dus geen leuke bezienswaardigheid, maar wel erg indrukwekkend om te zien.
Bij de receptie van ons guesthouse reserveerden we een tuk tuk naar Choeung Ek aan de rand van de stad. 
We vonden het gruwelijk om te zien hoe het leger van Pol Pot zo’n 40 jaar geleden met de bevolking om ging.
Volgens Pol Pot moest de armere bevolking hard werken in de landbouw. Iedereen die zich niet gehoorzaamde werd gestraft.
Ook wanneer iemand er slim uit zag, bijvoorbeeld door het dragen van een bril, werd diegene mishandeld of gedood. Deze mensen werden gezien als de vijand van de Rode Khmer.
De boom waartegen baby’s werden geslagen om ze op deze manier te vermoorden, vonden we nog het meest wreed. In totaal zijn er zo’n 2 miljoen Cambodjanen vermoord.
Tijdens ons bezoek aan Choeung Ek maakten we gebruik van de audio tour, die ook in het Nederlands beschikbaar was. Dankzij de tour begrepen we beter hoe het er hier een aantal jaar geleden aan toe is gegaan.

Ook in Phnom Pehn aten we vaak bij eetstalletjes op straat. In deze stad zijn er wel genoeg restaurants te vinden, vooral in het centrum bij de rivier. Wij vonden de prijzen, als backpackers met een budget, aan de hoge kant.
We hebben een uitzondering gemaakt voor het restaurant Chez Mama, waar we voor niet te veel geld goed hebben gegeten.

De volgende dag bezochten we het Tuol Sleng Museum. 
Het museum, dat vroeger een gevangenis en daarvoor een school was, vonden we weer heel indrukwekkend.
In bepaalde kamers (klaslokalen) staan zelfs nog bedden van de gemartelde Cambodjanen. Ook de cellen zijn nog in stand.
In het laatste gebouw, wanneer je de route volgt, lazen we verhalen van mensen die voor de Rode Khmer moesten werken. 
Je komt in de gevangenis veel over de gevangenen te weten, waarvan maar zeven volwassenen en vier kinderen het hebben overleefd.
In de periode dat wij de gevangenis bezochten, zat daar bijna elke dag een overlevende om met mensen op de foto te gaan en zijn boek te verkopen. 
Dit was een van de meest bijzondere bezienswaardigheden tijdens onze backpackreis door Zuidoost-Azië.

Na het bezoek aan de oude gevangenis wilden we iets luchtigs doen en bezochten de Russische markt die vlakbij de gevangenis ligt. Hier worden kleding, souvenirs en eten en drinken verkocht. 

Sihanoukville

Bij de receptie van het guesthouse in Phnom Penh regelden we de bus reis naar Sihanoukville.
We wilden in Cambodja niet meer ’s nachts reizen na onze laatste ervaring, dus we boekten een gedeelde mini bus, waarmee we ook nog sneller in Sihanoukville aan zouden komen dan met de nacht bus.
Na een reis van zo’n zes uur kwamen we aan in Sihanoukville. We verbleven in dit dorp bij Otres River Park Hotel, aan het strand Otres 2.
Aan het strand Otres 2 kwamen we meerdere eettentjes tegen, maar we vonden ook hier vonden we het niet goedkoop.


We besloten de volgende dag weer even bij te komen van het reizen en te relaxen aan het strand.
Die avond huurden we fietsen bij het guesthouse en fietsen we naar Otres Market.
Deze markt wordt elke zaterdag gehouden. Er is hier live muziek, eten en drinken en er worden sieraden en meer verkocht.
Het leek wel of alle toeristen die in Sihanoukville verbleven zich hier hadden verzameld.

Koh Rong

Sihanoukville is de uitvalsbasis voor het eiland Koh Rong. We boekten een retour met een speedboot bij de maatschappij GTVC.
In 2016 waren bij de haven van Koh Rong de meeste bars, restaurants en hostels voor backpackers gevestigd. Op de rest van het eiland waren er toen weinig voorzieningen.
De meeste reizigers verbleven dan ook in de buurt  van de haven, maar wij kozen er voor om wat verder van de drukte te overnachten.
Om bij ons verblijf te komen, moesten we een paar kilometer over het strand en tussen de bomen door lopen. We konden ook door een bootje gebracht worden, maar we wilden liever geld besparen en tegelijkertijd het eiland alvast verkennen.
We verbleven in een knusse boomhut met een balkon met hangmat, bij Starfish Bungalows.

De eigenaren waarschuwde ons om geen eten te laten liggen, aangezien de apen via de gaten tussen de bamboe naar binnen konden komen. Gelukkig hing er een klamboe tegen de muggen, die uiteraard ook gemakkelijk naar binnen konden.
De dagen op Koh Rong bestonden uit lopen naar de haven, eten, slapen, zonnen, snorkelen en dit een aantal keer per dag.
Ook zijn we nog naar het 4K strand gelopen, waar ons verblijf dichterbij lag.
Hier vonden we het tegenovergestelde van het strand bij de haven: een ongerept stuk strand omgeven door de jungle en mangrove. Alsof we in Expeditie Robinson beland waren!

Op Koh Rong waren er, toen wij het bezochten, nog geen wegen. We hoorden tijdens ons verblijf vaak een heimachine aan het werk. Later hoorden we dat ze bezig waren met de bouw van een groot resort en een landingsbaan. 

Nadat we weer terug waren op gekomen op het vaste land van Cambodja, verbleven we nog één nacht in het centrum van Sihanoukville, zodat we niet één lange reisdag hadden.
Hier boekten we weer een mini bus om onze backpack route te vervolgen naar Kampot.

Kampot

In Kampot verbleven we in het Borey Vattanac Guesthouse. Hier moest Kristel alleen op verkenning doordat Franklin een voedselvergiftiging had opgelopen op Koh Rong en al twee dagen op de kamer verbleef. Tip: Eet geen vis of vlees bij een eettentje waar je twijfelt over de hygiëne ;). 
Extra tip bij voedselvergiftiging: om toch wat  binnen te krijgen als je ziek bent op reis, raden we aan om het suiker- en zoutmengsel ORS te nemen. Daarnaast kun je droge witte rijst met stukjes banaan proberen te eten.

Kristel ging gewapend met Google Maps het centrum van Kampot verkennen.

Ze merkte toen wel dat je nog zelfstandiger wordt door het backpacken wanneer je op jezelf aangewezen bent. Een leermoment.
In Kampot zijn er veel Franse invloeden, zoals de bouwstijl van de gebouwen en een supermarkt met Franse kazen.

De volgende dag voelde Franklin zich weer beter en gingen we met een gehuurde scooter op weg naar Bokor Hill. Dit is een verlaten stad in de bergen, die gebouwd is door de Fransen, om in de koloniale periode te ontsnappen aan de warmte in de stad. Tijdens de bouw van het stadje zijn er veel Cambodjanen overleden.
Een paar kilometer voor Bokor Hill kwamen we al langs twee verlaten gebouwen waar we even een kijkje hebben genomen. Ook stond daar in the middle of nowhere een groot Buddha beeld.
In het stadje zelf bezochten we de vervallen kerk en het verlaten casino, waarvandaan je uitzicht hebt over de kustlijn.

Tijdens onze bezoek aan Bokor Hill hoorden we van andere backpackers dat Angkor Wat, het eiland Koh Rong en Bokor Hill nu in handen zijn van een rijk Chinees bedrijf dat een 99-jarig contract heeft met de Cambodjaanse overheid.
Rondom Bokor Hill willen ze in de toekomst ook gaan bouwen om meer toeristen aan te trekken, net zoals op Koh Rong. 

De volgende dag gingen we weer op pad met de scooter, dit keer wilden we een peperplantage gaan bezoeken.
De peper uit Kampot is de beste van de wereld, samen met die uit Kameroen.
In de souvenirwinkels in Kampot kun je ook overal de bekende peper kopen, maar kijk uit dat je niet wordt opgelicht met normale peper die niks waard is.

Onderweg naar de peperplantage kwamen we langs Secret Lake, dat zo genoemd wordt omdat de Rode Khmer hier de gevangenen mee naar toe nam en hen in het meer verdronk. Het schijnt dat de vissers soms nog steeds botresten tegen komen. 
Vlakbij het meer vonden we het Khmer Root Cafe. Dit kleine restaurant is een leuke stop onderweg van Kampot naar de peperplantage.

Aangekomen bij de peperplantage kregen we uitleg over de plantage.
Daarna kregen we een rondleiding door de plantage zelf. Ze telen hier ook verschillende soorten fruit, zoals ananas, de stinkvrucht durian, jackfruit en passievrucht. 
De rondleiding was gratis, maar je kunt wel geld in de fooienpot doen. En natuurlijk de ‘echte’ peper uit Kampot kopen! 

Bij Jack’s Place in Kampot aten we die avond de lekkerste Khmer curry.

Kep

Na een half uur rijden in de mini bus kwamen we al in Kep aan.
Uiteraard kwamen de tuk tuk chauffeurs hier weer op ons afgestormd.
Het guesthouse dat we hier hadden geboekt, lag op ongeveer een halve kilometer lopen vanaf de bus stop. We besloten dit stukje te lopen met onze backpacks op onze rug.
The Boat House in Kep vonden we een leuk verblijf, met een gemeenschappelijk deel met een restaurant, stoelen om in te relaxen en een pooltafel.

Ons verblijf zat dichtbij de bekende Crab Market.

De markt was niet wat we er van hadden verwacht. We zagen maar één vrouw die krab verkocht, de anderen verkochten gewoon vis van de barbecue of souvenirs.
De restaurants naast de markt verkochten wel krab, ze hadden allemaal dezelfde gerechten op de menukaart staan. 

Hoe verder we richting het oosten van het land aan het backpacken waren, hoe meer we kwijt waren aan een maaltijd. 
In Kep hebben we vooral bij het enige (backpacker budget proof) eetstalletje met plastic stoelen gegeten, waar ze typische Khmer gerechten hadden zoals Amok (curry met vis in bananenblad), en Loc Lac (gemarineerd rundvlees).

De volgende dag huurden we een scooter bij een reisbureau waar we voor de dag daarna meteen tickets met korting (??) kochten naar het eiland Koh Tonsay.

In één uur reden we van Kep naar Kampong Trach. Hier is een grot te vinden met overal kleine tempels en een liggende Buddha. Er kwamen kinderen naar ons toe die onze gids wilden zijn, maar die wezen we af. 

Na het bezoek aan de grot, reden we via een hobbelige weg door naar het ‘geheime’ Angol Beach. Onderweg liepen er overstekende waterbuffels op ons pad. 
Het strand bleek erg vervuild, terwijl je hier vroeger kon zwemmen.
Een man die een gids bij zich had, vertelde ons dat de mensen uit het dorp arm zijn dat ze het afval maar hier op het strand gooien omdat ze niet weten wat ze er mee aan moeten. 
Tip: neem je eigen lunch mee en zoek een hangmat op het strand om het op te eten. Bij het gebouwtje achter het strand kun je iets te drinken bestellen.

Op onze laatste dag in Kep bezocht we Koh Tonsay, oftewel Rabbit Island.
Het eiland heeft de naam Rabbit Island gekregen omdat de vorm op die van een konijn lijkt.
Na ongeveer 20 minuten varen kwamen we aan op het eiland. We besloten eerst een stukje te lopen over het gemaakte pad, maar door het hoge water konden we geen rondje om het eiland lopen.

Koh Tonsay was in 2016 nog een eiland met ongerepte natuur. Er waren geen wegen en overal stonden hoge palmbomen. Alleen op het strand waar we met de boot aan kwamen stonden er wat bungalows, massage tafels en er was één restaurant.  
We hebben de dag op Koh Tonsay chillend in de hangmatten doorgebracht en rond 4 uur ’s middags ging het bootje weer terug naar het vaste land.

De prijzen worden in Cambodja vaak in dollars aangegeven, waardoor de lokale Riel naar boven wordt afgerond. De prijzen in Cambodja liggen hoger dan in het toeristische buurland Thailand. Wij waren in drie weken door ons budget heen in Cambodja, waarmee we Indonesië en Thailand één maand konden reizen. 

Klaar voor ons volgende avontuur: over land naar Vietnam!

Onze extra tip: In Sihanoukville hebben we ons toeristen visum voor Vietnam geregeld.
Als je ook op deze manier van Cambodja naar Vietnam wilt reizen, doe dit meteen op de dag dat je aan komt in Sihanoukville, want het verwerkingsproces kan een paar dagen tijd in beslag nemen.

Als je graag nog meer tips voor een rondreis door Cambodja wilt of vragen hebt, laat dan hieronder een reactie achter, stuur ons een bericht via Instagram @wanderlovers.nl of stuur een mail naar info@wanderlovers.nl